Í blogginu eru dónaleg orð og eru þau öll feitletruð ef þau særa bligðunarkennd þína á einhvern hátt er þér vinsamlegast bennt á að nota þessi í staðinn og í réttri röð: fánastönginni, lokið sér af, magaverkur, hversdagsleikan, holdinu, rörinu, háu kollvikin,
Já...það er sko aldeilis lítið sem hefur drifið á daga þessarar daglegu stjörnu sem hér ritar, þessa síðustu og verstu tíma. Síðan hefur verið í niðurgangi og ekki mikið um uppgang SÁ manna í handboltanum...sögu hef ég þó að segja:
Þannig er mál með vexti að ég er nýfluttur í Árbæ 110 í Hraunbæ 112...þegar við fengum íbúðina, þá gleymdum við að tékka á því hvort það læki kalt vatn inni á baðherberginu. Ég held samt að við höfðum gert bara fastlega ráðfyrir því að þar læki vatnið úr gvendarbrunnunum líkt og á öðrum salernum í hinni skuggalegu borg Reykjavík. En nei, þar sem þetta er ljótasti klósettklefi sem ég hef á æfi minni séð, þurfti aðsjálfsögðu eitthvað annað og meira að vera að...kalda vatnið lekur eins hægt og blóðið í typpinu á Hugh Hefner þegar hann er ekki á Viagra. Þar sem ekki er hægt að sturta niður þegar maður hefur skitið í klósettið, á það til að koma vond lykt, ekki er öll sagan sögð því herbergið mitt er 5 sentimetrum frá kamrinum og er drulla að ganga í 110 sveitinni....
Eitt sinn þegar ég hafði hug á því að fara í sturtu, ákvað ég að það væri kominn tími til að fara skoða aðstöðuna í árbæjarlauginni og skola af sér klébrana af rassgatinu og tók ég betri helminginn með. Ég náði að klæða mig úr fötunum án þess að baðvörðurinn þurfti að skipta sér af mér og er það tákn um þroskamerki hjá undirrituðum. Þegar ég er að skola af mér hretið í mínum mestu makindum heyri ég í litlum strák sem er í hinum endanum í sturtuklefanum sem spyr pabba sinn að því af hverju maðurinn væri sköllóttur á pungnum þarna í hinum enda sturtuklefans...ég lít niður og þá rifjast upp fyrir mér að ég rakaði allt heilaklabbið af, til að gera smá grín í kærustuni minni(ef ég hefði munað það hefði ég bara farið og skoðað aðstöðuna í árbæjarsól í staðinn fyrir að henda mér beint út það að vera þekktur fyrir að vera gaurinn með skallapunginn) Ég flýti mér í skýluna með sápuna í hárinu á hausnum og hleyp út í laug og læt lítið á mér bera í þessari sundferð.
< 
